Het blijft lastig: kiezen. Zeker uit – bij elkaar opgeteld – 35 jaar werk, waarin dat werk ook nog eens veranderde, evolueerde.

Was ik vroeger een reclamemaker met een ‘map’, tegenwoordig ben ik overal en nergens te vinden.

In board rooms, bij aandeelhoudersvergaderingen, directie-overleggen of gewoon aan tafel bij managementteams. Of op de werkvloer. Waar ik die teams, of individuen, eens vertel hoe het nou eigenlijk echt in elkaar zit.

De strategieën, interventies, oplossingen, innovaties én nieuwe bedrijven die daar (zijn) ontstaan, zijn veel te privé. Of te vertrouwelijk. Op veel kwesties rust zelfs een geheimhoudingsplicht. Daar praat je niet over, laat staan dat je dat op je website zet.

Toch heb ik een aantal interessante cases weten te selecteren, die je een idee geven wat ik zoal gedaan heb en waar ik wél over kan en mag praten. En wil, ook.

Niet zonder trots, zelfs.

Het is een diversiteit aan projecten, waaraan ik met veel plezier (en veel leuke mensen) een bijdrage kon leveren. Of ze initieerde, bedacht en de wereld in geholpen heb.

Oh, en dat van die ‘prijswinnende’, dat is een grapje, hé? Ondanks dat ik 57 keer (inter)nationaal genomineerd en bekroond ben, hield ik 15 jaar geleden al op met insturen naar Award-shows. Mijn bevrediging ligt in het succes van mijn klanten, niet meer in een perspex beeldje van het zoveelste ‘laten-we-elkaar-een-schouderklopje-geven-want-we-zijn-zo-onzeker’-prijzencircus.

Daarnaast: je bent zo goed als je laatste campagne. En ook ik begin elke dag weer met een schoon, leeg, wit vel. Waarop ik mezelf opnieuw moet bewijzen.

Gelukkig wel.