Mijn klanten. Natuurlijk: mijn klanten. En oh ja: mijn klanten, niet te vergeten.

M’n vader, m’n moeder, zuster Ursula.

Nee hoor, dat is een geintje. Aan mijn vader en moeder heb ik helemaal niets te danken – integendeel zelfs. En een een zuster heb ik niet. Hooguit twee oudere broers. Naar het schijnt, dan. Zeker weten doe ik het nog steeds niet.

Dus even aux serieux, want credits geven in dit vak is – in my humble opinion – zó belangrijk. En er zijn vele mensen die ik wél echt dankbaar ben voor het mogelijk maken van deze site. De jongens van Opwolken, natuurlijk, in the first place (Daan & Wim, dus). Maar ook: Michelle (voor haar bijdrage aan de huisstijl). Of Denise, voor de schitterende fotografie. Ruben en Jacqo, natuurlijk. Waar zou ik zijn zonder hen, al jaren?

Of wat te denken van Janouk – hoe raar wellicht ook, na alles wat er gebeurd is?

Of Marloes? Of Arie?

En natuurlijk al mijn klanten, van de afgelopen 35 jaar. Ik noemde ze al. Zonder hen geen Magnum Opus. Geen terugblik, geen afscheid, geen oeuvre. En al helemaal geen toekomst.

Verder? De hele wereld en z’n moeder. Iedereen die ik vergeten ben. En natuurlijk: iedereen die ik de afgelopen 35 jaar tegenkwam en waar ik iets van leerde. In goede of in slechte tijden. We komen elkaar wel weer tegen.

En oh ja: wereldvrede voor iedereen. En liefde.

Vooral: liefde.