Het is zover.
Het ‘vak’ is dood. Klaar. Over. Uit.
Niks. Nada. As zijn we. Tot stof vergaan. Definitief.
Al talloze malen over geschreven (dit is een aardig serietje), maar ik meen nu dat de laatste zucht toch echt geslaakt is.
Hoe ik dat nu zo zeker weet?
Nu, als Adformatie komt met een juichend artikel over de ‘geweldige’ introductiecampagne van de nieuwe Volkswagen Group Golf en het serieus nog plaatst als een ‘vondst’, dan weet je het. Dan is er geen weg terug, meer.
Doe even normaal, joh. Eén billboard bij een zogeheten hippe (en ongetwijfeld Instagram-fähige) surfspot in Rotterdam zetten, met één van de meest slappe, makkelijke en voor de hand liggende kopregels die ik in 35 jaar reclame voorbij heb zien komen: ‘Klaar voor de nieuwe Golf?’. Ga je schamen. Heel diep.
Ga je verdiepen in de geschiedenis van dit merk, dit model en de makers die je voorgingen, die God op hun blote knieën dankten dat ze überhaupt op dit merk móchten werken. Ga jaarboeken kopen, sluit je 2 jaar op en probeer het dan nog een keer. Héél timide, héél voorzichtig, héél bescheiden.
Het Iconische merk Volkswagen. Het Iconische bureau DDB. De Iconische Bill Bernbach. De Iconische relatie van meer dan 50 jaar tussen bureau en klant. De wereldberoemd geworden Nederlandse campagnes (de ’terugroepactie’ uit 2007, bijvoorbeeld – één simpele IM op de voorpagina van De Telegraaf en heel Nederland had het erover), van Paul, Wim, Lode, Erik, Zwier, Dylan, Joris en vele anderen die ik nu oversla.
Gelukkig blijft Ward Cuiper stug volhouden met zijn zoektocht naar de Laatsten der Mohikanen (ik geniet er erg van Ward Cuiper!). En gelukkig hebben we nog de Top 100 Aller Tijden Autoreclames van datzelfde Adformatie (zit achter een inlog, maar: gewoon even 1 piek betalen en gelijk weer opzeggen).
Ik moet natuurlijk de betreffende ‘campagne’ afbeelden, maar ter compensatie voor die rommel op mijn timeline, doe ik er gelijk even 2 plaatjes bij van hoe ’t wel hoort.
En dan het grotere plaatje, natuurlijk. Want ja, het is wel jammer. Maar: het is hoe het is. Data heeft het gewonnen van creativiteit, zuchtend zoeken naar nog iets van bestaansrecht door mee te gaan in belachelijke budgetten en tijdsdruk knijpt het vak al jaren de adem af. Niet meer investeren in jong talent, de verkoophausse van bureaus aan grote(re) ketens deed de rest. En AI komt nu met ’t definitieve nekschot. En terecht. We wilden niet echt, of we waren niet met genoeg die echt wilden. Vincent Mispelblom Beyer schreef er ook over (benieuwd naar je nieuwe model, trouwens!)
Ook hier: mooi om in dit tijdsgericht te mogen leven. De memorabele tijden nog meegemaakt te hebben. En nu aan de zijlijn te mogen bekijken waar ’t heen beweegt. Mega-benieuwd!
Ik leef ‘r helemaal van op 😉
—
—
Deze blogpost verscheen voor het eerst op 27 september 2024 op Linkedin.
