Om hoeveel zal ik wedden?
Een doosje mooie wijn? Een meier? Een avondje uit eten in De Librije? Nee, dat kan overtuigender. Minder standaard.
Want zelden wist ik iets zó zeker als nu. Op Deze Extreem Belangrijke Dag Vandaag, 12 maart 2014 – nog 23 minuten zie ik net. Ik durf er wel een maandsalaris op te zetten, eigenlijk.
Op de bewering dat niemand van jullie wist dat het op diezelfde 12 maart Nationale Boomfeest Dag was.
Nu helpt het dat ik onderneem en dus geen salaris heb, dus we gaan nog een stapje verder. Op deze doe ik gewoon een hele jaaromzet (die van 2013 dan, die was toch te verwaarlozen): op de dag dat deze Sprout verschijnt, is het De Dag Van De Gezonde Schoolkantine – en dat wisten jullie niet. Net zo min dat jullie wisten dat die midden in De Week Van De Teek viel (écht, die bestaat).
Er bestaan meer Dagen Van, Weken Van en Maanden Van dan een jaar überhaupt dagen, weken en maanden telt.
Als je niet uitkijkt én een beetje maatschappelijk bewust bent, ben je de Godganse dag aan het vieren, herdenken, stilstaan bij of aan het doneren. Niks ondernemen, niks sleuren aan new business, niks targets halen: je agenda wordt gedomineerd door Bewustwording. Van iets, of iemand, waar je nog nooit van gehoord hebt. En ook vooral niet op zit te wachten.
Wat me het meest stoort, is de vaak volslagen onzinnigheid van de onderwerpen die men (en wie of wat is en zijn die ‘men’ eigenlijk die menen mijn agenda te moeten bepalen?) op de kaart wil krijgen. Men struikelt over elkaar in een wedloop wie de meest onbenullige thema’s het minst impactvol over de bühne krijgt.
Ik begrijp best dat het gezond, goed en belangrijk is om af en toe eens extra stil te staan bij Diabetes, Darmkanker (ook maart, deze maand trouwens), Duurzaamheid of de tragiek van miljoenen vluchtelingen wereldwijd die ontheemd en met huis en haard op een ezel door mijnenvelden zwerven, op zoek naar een dak in plaats van een tent boven hun hoofd. Maar je kan ook te ver gaan.
Tussen het schrijven van dit stukje en het verschijnen ervan, vierden we ook nog de Internationale Dag van De Slaap, Arubadag, Landelijke Compostdag, de Internationale Dag Van Solidariteit Voor Ontvoerde en Vermiste Medewerkers van de VN (ben benieuwd hoe naar hun url), Pannenkoekendag, Grote Rekendag, Zwerfdierendag, Wereld Roma Dag en de Dag Van De Jonge Jury. De rest van het jaar kan je ook je lol op. Houd rekening met de Fiets naar Je Werk Dag, De Dag van Het Kasteel, Modderdag, Wereld Borstvoedingsweek, Linkshandigendag, De Dag Van de Leidster, Wereldsnipperdag, De Dag Van De Scheiding en de Dag Van De Plastische Chirurgie – nog even los van de door op meer omzet hopende middenstanders gekaapte Vaderdagen, Moederdagen en Dierendagen natuurlijk. Maar die kenden jullie al.
Oh ja: vooral oktober gaat druk worden, straks. Dan weten jullie dat vast. Dat hebben de PR-dames en heren niet zo handig op elkaar afgestemd. In één maand gaan we ons collectief bezig houden met Borstkankermaand, Woonmaand, Kennismaand, Buy Nothing New Month, De Maand van De Geschiedenis en De Nationale Brandpreventieweken – ik weet nu al dat ik niet aan werken toe ga komen. En: ik vraag me ook serieus af hoe dat dan gaat.
Zouden al die brancheverenigingen, collectieven, overkoepelende en samenwerkende instanties dan een soort commissie in het leven roepen, waarin één creatieveling tussen de koffiekannen, thermosflessen thee, flesjes spa en kleffe broodjes ham opspringt en zegt: “ik heb een idee!” Waarna iedereen hem of haar bewonderend aankijkt, en al blij is zelf niets te hoeven verzinnen? En hoe meet je het effect van zo’n week, of zo’n dag? Wanneer ben je als instantie of orgaan tevreden met het resultaat? Zo word ik elk jaar weer van links geraakt door de Week van Het Brood, en denk ik: “oh ja, da’s waar ook, wéér vergeten”. Maar ik heb er nooit een boterham meer om gegeten.
Morgen, 14 maart, wordt ik geacht op humoristische wijze te vieren dat het getal Pi bestaat, en dat moet ik exact om 13.59 uur doen ook, volgens de regels. Mocht ik ‘m missen, dan kan ik altijd nog inhaken op Pi-Benaderingsdag op 22 juli of 26 april – maar liever pak ik ‘m morgen. Heb ik ‘m maar gehad. Daar moet ik overigens nog een idee voor verzinnen.
Dus ik ga het een dag noemen.