Ik ben een ochtendmens.

Om 05.00 zit ik vaak al achter de computer. Te genieten van die fenomenaal rustige eerste uren van de dag.

Waarin niemand je stoort. Waarin je de wereld vanachter je inbox kan regisseren, besturen, aan de gang krijgen. Zonder voorlopig antwoord te krijgen.

Maar er is meer aan de hand. Want stiekem zit ik me in die eerste uren ook al te verheugen op Het Grote Moment Van De Dag. Dat moment waarop Jade, die bepaald geen ochtendmens is, ook langzaam in de wereld terugkomt.

En zich realiseert dat er weer een nieuwe dag is aangebroken, waarin ze weer van alles kan leren. Kan ontdekken. Stuk kan maken. In haar mond kan stoppen. Wat een feest!

Ik schat nu dat ze zo over drie kwartier gaat draaien, de kont in de lucht gooit, de benen begint op te trekken en de houding vindt die het beste bij haar past. Niet out-of-the-box, maar out-of-the-bed.

Ik ga me er maar vast eens voor klaarmaken. Doesjen, schoenen poetsen, de haren strak en netjes naar achteren, de baard getrimd.

Je wilt zo’n hummel toch een beetje representatief verwelkomen op weer een nieuwe, mooie dag?