‘Mijn’ Maarten. Maar liefst 11 jaar werkten we samen (waarvan ik altijd maak: “…maar liefst 11 jaar hield-ie het met me vol”).
Het was dag & nacht. Het was op & af. Het was lief & leed (waarvan dat laatste vooral mijn aandeel betrof).
Maar bovenal: het was pure Magie. Van het soort dat ik later nog maar zelden heb mogen meemaken. Misschien wel nooit. Lennon/McCartney, Jobs/Wozniak, van Basten/Gullit – dat werk.
Succesvol? Jawel. To put it mildly, op een zeker moment. Maar eerlijk is eerlijk: als ik wat toegewijder, wat minder flamboyant en vooral wat minder getormenteerd was geweest, had er veel meer ingezeten.
Officieel was-ie de art/director, en ik de copywriter. Maar de keren dat we elkaar verbeterden, en vooral: dat van elkaar accepteerden, waren legio.
In al die jaren dacht ik vaak: “…man, met zoveel door God gezonden talent, pak in vredesnaam je biezen, een ezel, een krukje, je notitieblok, een balpen – meer heb je niet nodig, en ga de wereld geven waarvoor je gekomen bent…”
Omgekeerd heeft hij talloze malen gehamerd op het feit dat mijn verhaal verteld moest worden, en dat er maar één was die dat zo bloederig en toch zo hilarisch neer zou kunnen pennen.
Maar niks hoor. Meneer moest zo nodig eerder dan ik debuteren, met een boek. En bleef maar hangen, aan de rafelranden van dan vermaledijde reclamevak – net als ik.
Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Een heuse expositie. Met een opening, zelfs. Onze chemie was er zeker 3 seconden weer, toen ik te vroeg was en we samen de stoelen haalden, boven. Wat een feest.
En wat ben ik trots op deze man. Om al z’n tekeningen, maar meer nog: om wie hij was. En nog steeds is. Nothing has changed, really.
En oh ja, mensen: het werk is te koop. Ondanks Maarten’s volstrekt onnodige twijfel. Voor overigens veel te bescheiden prijzen.
De wereld zit wél op je te wachten, jongen. En als die schuurvondst ‘Goth’ vandaag blijft hangen, kom ik hem volgende week alsnog halen. Doen we wèl een biertje. For old times sake.
Eén.
En: weg.
Beloofd.
Geniet! #maartentekent #museumjanboon