Nou ben ik zelf, excusez-le-mot, best ‘van de disruptieve’.

Ik noem mezelf niet voor niks ‘Professional Outsider’.

Zo word ik met regelmaat ingehuurd omdat ik zo ‘lekker out-of-the-box denk’, vaak beticht wordt van ‘tegendraads’ en vind ik zelf ook dat ik best een flexibele manier van naar de wereld kijken heb, waardoor ik inderdaad wel eens met een onverwachte invalshoek wil komen.

Als andere mensen dat ook doen, heb ik daar vaak een neus voor. En lol in.

Maar… in dit geval ben ik totaal, maar dan ook totaal lost.

Ik sta dus bij de apotheek, en wachtend in de rij, zie ik een boek bij de kassa liggen. Altijd in voor een impulsaankoop èn bovenmatig gefascineerd door alles wat met letters te maken heeft, pak ik het. Lees de achterflap, denk: “Leuk!” en informeer naar de prijs, omdat ik die nergens op of in het boek aantref.

De dame achter de kassa, bloost bijna. En zegt: “…ja, eigenlijk krijgt u dat gratis bij aankoop van een product… “, en heeft zelf duidelijk moeite met de geloofwaardigheid van haar verhaal.

In shock kijk ik haar aan, en zie dan pas het umfeld waarin het boek ligt. In een reclamedisplay! Voor wratten.

Holy fuck. Hoe verzin je het.

Alsof een middel tegen wratten een impulsaankoop is (“… oh ja, handig, laat ik die meenemen voor als ik straks last krijg…”) en je dan heel blij bent met een boek. Of alsof je dat boek graag wilt, en op de koop toe twee tubes Formule W in je medicijnkastje gaat laten liggen wegrotten. Werkelijk. Zelden zo’n irrelevante combinatie gezien.

Maar: ik zie ook dat er in totaal 0,48 cent ‘winst’ gemaakt gaat worden op deze werelddeal. Wat natuurlijk niet waar is, want op die 19,98 is al ingeleverd.

Dus: Dirk’s boek moet daar gratis liggen. De vraag is nu ook: wie heeft wie benaderd? Formule W Dirk? Of Dirk Formule W? En hoe hebben ze gezamenlijk de validatie van deze aanbieding dan verantwoord? Naar elkaar, of naar de apothekers? Met de beste wil van de wereld, zie ik het niet. Voor niemand niet.

Of Dirk’s boek moet zo slecht gelopen hebben, dat-ie op een andere manier van die paar duizend exemplaren afwilde dan ze bij De Slechte leggen, of de fik erin steken. Zit er dan toch een concept, een strategie achter? Zo van: “Als het boek achter het verhaal zelf ook al geen succesverhaal is, kan ik het net zo goed bij de apotheek neerleggen en gratis weggeven bij een wrattenmiddel!”

Dit gebeurde vanochtend al, en ik heb de hele dag mijn hersens gepijnigd. Maar geen verklaring gevonden. Ik sta nog steeds aan de grond genageld. Het enige goeie aan het verhaal, is dat de apothekeresse (noem je dat zo?) het net zo’n dom verhaal vond. En zei: “Nou, van mij mag je ‘m gratis meenemen, hoor!”.

Zo.

Pik in, ‘t is winter.

De eerste winst van de week.