Ik dacht: “Gelukkig, het is radio, dus hoe mijn haar zit en wat ik aan heb, maakt niet uit”.

Ik dacht ook: “K*t, het is radio, als ik maar niet ga stotteren”.

Bij de eerste zat ik er naast, ik had geen idee dat er een camera op stond bij BNR Nieuwsradio.

Achteraf had er best een knoopje minder open gekund. En een borstel door mijn haar, of zo. Bij dat stotteren liep het ook anders – tergend irritant voor een perfectionist, natuurlijk.

Nou ja, gelukkig is het maar reclame, en ligt het morgen in de kattenbak.

Ow nee, wacht. Dat was met old skool dagbladadvertenties, waar deze over ging. Gelukkig haalt Madelief precies het goeie stukje eruit, waarbij ik tenminste nog een beetje perform (…kuch…). En toch weer bewijs dat het bloed kruipt.

Waar het nu eenmaal niet gaan kan.