We schrijven 2000, 2001, 2002, 2003. Pak ‘m beet.
Hang me niet op aan een jaar eerder, of later.
Een groepje héél ‘early adopters’ (we wisten toen nog niet dat we zo heetten), klit organisch samen in de vroege krochten van het internet.
Het was net voor Nina Brinks’ veel te opportunistische ‘World Online’. En heel vér voor LinkedIn kwam.
Marc was nog aan het jatten van mede-studenten, we werden al uitzinnig van Open BC (en organiseerden de eerste ‘off-line’ meetings – Edgar Neo werd nog geloofd).
Twitter kwam 5 jaar later en werd pas 15 jaar later een rioolput. Er werden nog smalend grapjes gemaakt door ongelovigen dat ‘dat internet heel groot zou gaan worden’.
Een beetje wat A.I. nu is.
En ja, we liepen allemaal rond met Hét Idee dat we de wereld zouden verbeteren en onszelf schathemelrijk zouden maken. Waar we allemaal veel te idealistisch voor waren, natuurlijk. En nog steeds zijn.
En Annedien Hoen? Die was de Godmother van de ‘internetcreatieven’ (nog steeds, maar dat terzijde).
En ja, we schreven. Letterlijk. Ik wist nog niet wat bloggen was, maar werd gevraagd door MT/Sprout om dat te doen, terwijl ik een bureau opstartte.
Wist ik veel? Maar wel: dat het me ’n podium gaf. Een keer of 10 werd ik ontslagen door Karin Husslage omdat ik weer eens ’n deadline niet haalde. Maar de 11e keer werd ik weer aangenomen omdat mijn – eerlijke & open – artikelen kennelijk steeds ’t meest gelezen werden, tot op de dag van vandaag. Schijnt. Al m’n klanten kwamen via het internet. Nog steeds, trouwens.
We schreven, ik schreef. Als ’n gek. Aan de achterkant van mijn site, staan nog steeds 1500 (!) artikelen uit de afgelopen 20 jaar, die ik nog eens moet redigeren. Vraag maar aan Arie Deelen.
We schrijven verder. We schrijven 2023. Om precies te zijn: een week geleden. Ik zit bij Louis Hartlooper Complex. En eet met wat van die voornoemde adaptors, na al die jaren – ondertussen de nieuwe generatie van me afslaand. Ik ben er maar voor één man: Frank Meeuwsen. Eén van de grondleggers van het bloggen in Nederland.
We ‘kennen’ elkaar als geen ander. Snappen elkaar. Vanzelf. En: hebben elkaar nog nooit ontmoet. Maar ja: hij organiseert een filmavond, lees ik. Over ‘ene’ Stewart Brand. Ik ken de man niet, maar aarzel geen seconde. Als Frank het zegt, dan druk je op die knop.
We schrijven exact één week geleden, vandaag. Dat ik Frank voor het eerst knuffelde. Dat het voelde als dat we elkaar al kenden vanaf het … tja, … Pleistoceen (inside-joke).
Dat ik uitgerekend door zijn curatorschap begreep waar we allemaal eigenlijk vandaan kwamen. En: naar toe gaan. Dat ik in tijden niet zo geraakt was. Weer.
En ’t Grotere Plaatje zag.
Dat ik iedereen, oud of jong, gun waar Steve Jobs ooit over sprak, op Stanford University.
En volg Frank Meeuwsen.
Tot Het Einde Der Tijden.
I will.
—
Deze blogpost verscheen voor het eerst op 11 november 2023 op Linkedin.