Ik maak ook leuke dingen. Soms. En die ontstaan altijd héél dichtbij. Zo dichtbij, dat het letterlijk onder je neus ligt. Je moet het alleen kunnen zien. Of leren te kunnen zien.
Leuk joh, vertel eens?
Het was best leuk, om een paar jaar lang KPN’s Planet Internet in Nederland te introduceren. Niet alleen omdat we ongelofelijk veel werk konden maken in die jaren (52 miljoen per jaar aan budget: zie dat maar eens op te branden), maar ook omdat Planet Internet keer op keer werd uitgeroepen tot de Beste Provider Van Nederland. En wij dat natuurlijk elke keer weer moesten delen met het grote publiek. Op een avond, het was weer zover, zat ik wat voor me uit te staren. Thuis, in de werkkamer. Na te denken hoe ik het nu weer eens op ene originele manier zou moeten gaan verwoorden, in de kranten, en in het straatbeeld. En opeens zag ik het. Toen ik naar mijn iMac keek, en me bedacht dat het leuk zou zijn om er twee naast elkaar te zetten. En de rest is geschiedenis.
Nog wat mee bereikt?
We deden geloof ik een ‘rondje dagbladen’ (dat waren dan altijd álle dagbladen) en qua buitenreclame ‘een rondje Nederland (dat waren dan alle beschikbare billboards, mupi’s en abri’s die ons kikkerlandje telt – tot in alle uithoeken toe. Merktechnisch deed dat natuurlijk wel wat voor Planet Internet, en het was leuk om nu eens keer niet de opdracht te hebben om abonnee’s te scoren. Gewoon, een leuk dingetje, waar je dan zelf met een glimlach aan voorbij liep. Of met zo’n zelfde glimlach de internationale podia opliep, om weer een Award in ontvangst te nemen. Waarbij je je dan verbaasde dat ‘een veer in iemand’s reet steken’ blijkbaar een uitdrukking is die in alle talen voorkomt.
