Twee weken filmen in India, toen we nog gewoon op 35mm draaiden. In de bloedhitte, met een crew van 600 Indiërs. Toen het internet nog aan de gewone man verkocht moest worden (zo lang is dat niet eens geleden)
Leuk joh, vertel eens?
Toen het internet nog aan de gewone man verkocht moest worden (zo lang is dat niet eens geleden), zaten alle providers achter nieuwe abonnee’s aan. Zo’n abonnee werd in de boeken al gauw tegen een waarde van 35.000,00 euro geschreven, dus je begrijpt: ook hier kon het niet op. Al die providers buitelden ook over elkaar heen, om als eerste hun klauwen in ‘die consument’ te slaan. Om ze vervolgens nooit meer te lost te laten. Zo ook KPN, met haar dochteronderneming Planet Internet, wat ik in Nederland mocht introduceren. We maakten gemiddeld zo’n 5 tv-commercials per maand en op het hoogtepunt gaven we 52 miljoen uit. Per jaar. Dit is de duurste die ik ooit maakte: 1,2 miljoen voor 30 seconden televisie. Die slechts 3 weken werd uitgezonden.
Nog wat mee bereikt?
Planet Internet is één van mijn succesvolste campagnes: ik hielp ze van nul naar 900.000 abonnees in ongeveer 2 jaar tijd. Deze film was het hoogtepunt. Of het dieptepunt, het is maar hoe je het bekijkt. Ik vloog business class naar Mumbai, en werd ‘s ochtends uit mijn hotel met gouden kranen opgehaald door een auto met chauffeur om naar de filmset te gaan. Maar: ik moest wel over de stervende mensen in de goot heen stappen. Toen de film af was, dacht ik: “Ik kan dit niet meer, ik wil dit niet meer, het is mooi geweest, dit reclameleven”. En ja, ik won er nog wel een hele stapel reclameprijzen mee, maar dat interesseerde me toen al niet meer. Soms is het genoeg.
Media