Ik richtte ooit Montego Bay op, een van de eerste ‘media- & middelenonafhankelijke’ bureaus van Nederland. Dat was me een tijd. Kort, maar hevig. En dat leverde bets veel op. Eigenlijk heette het bureau ‘Open on Montego Bay, cut to catfood!”, maar dat werd wat lang op het briefpapier en bij de KVK
Leuk joh, vertel eens?
Eigenlijk heette het bureau ‘Open on Montego Bay, cut to catfood!”, maar dat werd wat lang op het briefpapier en bij de KVK. Vandaar de afkorting naar ‘Montego Bay’. Hoe we daar op kwamen? Nou, simpel: we hadden in Frankfurt een creatief ontmoet uit Chigaco, tijdens een gedenkwaardige pitch voor Samsonite. Bij elk filmpje dat hij bedacht, begon-ie met “…we zien een strand ergens op Jamaica, en dan snijden we naar de auto”. Of: “…we zien een strand ergens op Jamaica, en dan komt de koffer in beeld” Omdat wij dat zó typerend vonden voor de traditionele denk- en werkwijze en juist een heel modern en vernieuwend bureau wilden neerzetten, besloten we daar op speels wijze iets mee te doen. Gelukkig deden we dat niet alleen, maar met het zeer getalenteerde junior team Friso Ludenhoff & Maarten Vrouwes. Die we ontdekten tijdens een ADCN workshop, en die op dat moment nog bij Gamma werkten. Of de Albert Heijn, daar wil ik vanaf zijn. We plukten ze daar natuurlijk onmiddellijk weg, en hebben al onze kennis, denkkracht, coachings skills (best weinig, toen nog) en liefde in de mannen gestopt. En in het bureau zelf.
Nog wat mee bereikt?
Los van de gedenkwaardige vrijdagmiddagborrels in Café Cox, die meestal om 13.00 begonnen en tot de zaterdagmiddag daarop duurden, werd er ook nog gewerkt. En hoe. Drie diamantjes mogen daarin niet onvermeld blijven. Het billboard voor Zinloos Geweld, bijvoorbeeld. Of de ‘aan elkaar plakkende’ dubbele pagina print voor Max Factor. Of de campagne voor JVC, als sponsor van het North Sea Jazz. En natuurlijk de hilarische dubbele pagina voor Quote Finance, die op niets ontziende wijze duidelijk maakte dat mensen even totaal niet belangrijk waren. Met die laatste scoorde Montego Bay in haar ultrakorte bestaan zelfs nog een ADCN-nominatie. Negen maanden later verkochten we de boel aan Ogilvy, en werden we daar de baas. Niet gek, voor zo’n flitsbestaan.
