Per ongeluk expres ontstaan, en tot op de dag van vandaag nog onderwezen op alle communicatie-opleidingen: de Droombaan van Annemarie Appelman. Eigen schuld, dille bult.
Leuk joh, vertel eens?
Soms ontploft iets in je gezicht. Of beter: in het gezicht van degene die je ergens mee helpt. Annemarie zat al maanden thuis, nadat ze op ongelukkige wijze haar droombaan moest verlaten (waar ik, om eerlijk te zijn, onvrijwillig een rol in had gespeeld). Ik voelde me schuldig én ik wilde graag iets doen om het goed te maken. Dus ja. Dan ga je nadenken. Over hoe je social media in zou kunnen zetten om iemand te helpen ene nieuwe droombaan te vinden. En dat was ‘destijds’ nog best pionieren: het was nog niet eerder gedaan. Ik ontwikkelde een site voor Annemarie: dedroombaanvanannemarieappelman.nl, inclusief een hashtag, bedacht een Social media strategie, ontwikkelde de PR-promotie en zette mijn netwerk in en coachte Annemarie op het gebied van Personal Branding en Social Media-gebruik.
Nog wat mee bereikt?
Echt één minuut nadat we op ‘live’ gaan hadden gedrukt, hing de eerste werkgever aan de telefoon. “Herbert, ik volg jou al een tijdje, en ik vroeg me af: is dit echt, of is dit weer een van die stunts van je?” Ik kon positief antwoorden, sterker nog: de telefoon aan Annemarie geven. Die zat naast me op de bank. Kort en goed: hij bood haar een baan aan, en dat bleek inderdaad haar droombaan te zijn. Dag één! En we hadden er dus nog 59 te gaan, immers: in de hashtag stond dat we 60 dagen campagne gingen voeren. Dus: dat bleef Annemarie maar doen. Wat goed uitkwam: de volgende dag stond ze met een interview in De Telegraaf, en ontploften haar sociale netwerken. Annemarie leerde in no-time de kracht van het medium, en groeide uit tot en merk. Ze werkte 4 jaar lang met veel plezier in de baan die ze op dag één al kreeg. En: op veel communicatie-opleidingen wordt deze case tegenwoordig onderwezen als een model-campagne. Best grappig. Want uiteindelijk deed ik maar wat. Zoals altijd.
