Na 8 jaar werken voor Amnesty, kan ik de hele site wel vol gaan schrijven met succes cases. Maar: ik kan net bezig blijven, er zijn ook andere klanten waarvoor ik gewerkt heb.
Na 8 jaar werken voor Amnesty, kan ik de hele site wel vol gaan schrijven met succes cases. Maar: ik kan net bezig blijven, er zijn ook andere klanten waarvoor ik gewerkt heb.
Je bent 5 jaar oud, pardon: jong. Je bent een zigeuner. En je woont in Hongarije. Je wordt opgepakt (nogmaals: 5 jaar oud!). Waarvoor is nog steeds niet duidelijk, tot op de dag van vandaag. Maar dat je afkomst er mee te maken heeft, is op de vingers van één hand na te tellen. Voor die hand moet je dan nog oppassen ook. Omdat zigeuners in Hongarije zo’n beetje vogelvrij zijn, kunnen ze alles met je doen. Ja, ook martelen. Bijvoorbeeld: je nageltjes uittrekken. Gelukkig gingen ze niet zo ver, dit keer. En sloegen ze alleen maar je tanden uit je bek. Dan mag je hopen dat ‘iemand’ er in de wereld aandacht aan besteedt. Amnesty, bijvoorbeeld. En dat deden ze. Dus: we. Woedend maakten we weer een 1/1 pagina in Volkrant. Maar: dit keer geen dramatische beelden. Wél een #pats #boem #rechttussendeogen boodschap. Letterlijk.
Tja. Wat moet ik er over zeggen? Een diplomatiek rel tussen Hongarije en Nederland, natuurlijk. De Hongaarse ambassadeur werd op het matje geroepen. En ja, er werden Kamervragen gesteld. En ja: het onderwerp ‘stond op de agenda’, zoals dat dan heet. Maar: het leed was al geschiedt. En wat er verder met het jongetje gebeurd is, heb ik nooit meegekregen. “De wereld is ziek, en wij gaan hem niet beter maken”, werd ons devies. En toch…bleven we nog jaren werken voor en met Amnesty. Het bloed kruipt.