Als je iets mag bedenken om bij Aids stil te staan, moet je wel met iets komen waar de mensen bij stil gaan staan. Of we een abri wilden maken voor Aids Memorial Day. Dat was de vraag van het Aids Fonds.
Leuk joh, vertel eens?
Of we een abri wilden maken voor Aids Memorial Day. Dat was de vraag van het Aids Fonds. En ja, natuurlijk wilden we dat. Hoe mooi is het, om voor zoiets schrijnends, zoiets belangrijks, je talent in te mogen zetten? Soms moet dat gewoon even, tussen het reclame maken voor snoepjes, tandpasta, pindakaas, boter of de nieuw buitenspiegel op de zoveelste nieuwe auto door. Dan werk je ook met een andere energie, waar een ander ‘soort’ ideeën uit ontstaat. Beklijvender. Beklemmender. Bijzonderder. Deze bijvoorbeeld, ging zo: opeens zagen we dat een abri (eigenlijk een ‘mupi’, een abri is er zo een met een heel bushokje eromheen) verdomd veel op een grafsteen lijkt. En dan is het snel klaar. Natuurlijk, mooi om op een zwarte poster heel chique ‘Ter Herinnering’ te zetten. Maar nog mooier is het om er écht een monument van te maken. Dus… met hulp van ongeveer 150 werkstudenten, werden er in één nacht 500 mupi’s in Nederland omgetoverd tot gedenksteen. Onder elke mupi kwam een zee van bloemen te liggen. En een zee van waxinelichtjes. Simpeler kon niet. Dus beter ook niet.
Nog wat mee bereikt?
Er is geen nieuwsuitzending geweest waar deze campagne niet in besproken werd, geen voorpagina die we niet haalden. Leidde dat tot minder Aids-patiënten? Minder besmettingen met het virus? Waarschijnlijk niet. Maar dat was ook de opdracht niet (als die ooit al te vervullen zou zijn). Wat we wél creëerden, was ‘awareness’. En niet zo’n beetje ook. De actie leverde ons, dus de klant, tientallen malen méér op dan alleen een gewone poster gedaan zou hebben. Simpelweg omdat we op het Journaal waren. Een effectievere vorm van reclame bestaat er niet. En het is nog gratis ook.
