Ik ben de balans nog aan het opmaken. Maar zeker is dat het een van de meest turbulente jaren uit mijn leven was. Mooi afgesloten met een wonderbaarlijk nieuw leven vol verwachting, Goddank, maar er was ook verlies. Het is altijd en/en.

Gelukkig kun je als mens niet mislukken, leerde een wijze vriend me ooit.

Onder sommige jaren zet je een dikke streep, in Oostindische inkt. Samen met je oudste zoon. Ons motto voor 2014. En 2015, 2016, 2017, 2018… “Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze”.

Dat alles één is, en verbonden, toont zich wel weer mooi in de tekst die hij mocht uitzoeken. Hing een jaar of 6 op onze koelkastdeur – duizenden malen heb ik ‘m voorbij moeten zien komen. Maar ik zag ‘m niet. Quinten had wel een heel erg mooie en moverende reden om deze op z’n arm te willen, en ik realiseerde me dat niet alleen de koelkastdeur al jaren bezig was deze boodschap aan me over te brengen.

Als een souvenir aan een afslag die ik op een haar na mistte, maar vooral als definitief spiekbriefje voor de toekomst dragen mijn zoon om zijn redenen en ik om de mijne dit voortaan altijd bij ons. Father & son, en brothers in arms – nu dan letterlijk. Op een mooi jaar.

Voor jullie allemaal.