Er zit een kleine 30 jaar tussen. En bijna 11.000 kilometer.
Vanuit -Godbetert- Vlaardingen zijn we beiden de wereld in getrokken. En over gezworven.
We moeten elkaar een paar keer gemist hebben in het Midden-Oosten, rakelings. Jeruzalem ligt voor de hand, de Sinaï kan ook.
Hij de ‘techy’ van de twee – ja, dat kon ook al in de jaren ’80. Robots wilde die maken, Natuurkunde werd het dus.
Ik? Wist ik veel? Iets met schrijven en tekenen, zolang ik maar van die school kon vertrekken.
Vandaag kwamen we elkaar weer tegen, in Halfweg. Of all places. Bijna 3 decennia in 3 uur tijd. Notendoppen, dus. De highlights, de essentie. Gelijk de diepte in, niks small talk. Geen tijd te verliezen. Er is nog zoveel te winnen, te geven namelijk.
Het mooie is dat verbinding blijft bestaan, met sommigen (ik noem ‘een’ Edward Boele ook, bijvoorbeeld). En nee, dat heeft niks met Facebook te maken.
Maar alles met een manier van kijken, van denken, van tegendraads zijn, van willen verbeteren, van willen doorgeven, van ‘het moet niet gekker worden’ tot aan ‘het komt wel goed’.
Als we er maar bij stilstaan, het blijven zien, er iets van blijven vinden, ons opwinden en die inmiddels 60 jaar samengebalde ervaring op een goed gedoseerde manier aan precies die rebelse en irritante dwarsdenkertjes die we zelf ooit waren, gaan doorgeven.
En aantonen dat Albert heus niet overal gelijk in had.
Radi Fassed – op de valreep van 2016: jij was mijn ontmoeting van het jaar. Dank!
En welkom aan boord van NADA – may the force be with us.